Acne - آکنه
☆ AI Dermatology — Free Service
در نتایج Stiftung Warentest 2022 از آلمان، رضایت مصرف کنندگان از ModelDerm فقط اندکی کمتر از مشاوره های پزشکی از راه دور بود.
در نتایج Stiftung Warentest 2022 از آلمان، رضایت مصرف کنندگان از ModelDerm فقط اندکی کمتر از مشاوره های پزشکی از راه دور بود.
آکنه در ناحیهٔ تنه، به‌ویژه قسمت بالایی و پشت، از نواحی رایج این بیماری است.
relevance score : -100.0%
Referencesآکنه، شایع‌ترین بیماری پوستی در ایالات متحده، یک مشکل التهابی پوستی مزمن است. هدف درمان، پرداختن به چهار عامل اصلی در ایجاد آکنه است: تولید بیش از حد سبوم، تجمع سلول‌های پوستی، کلونیزاسیون پروپیونی باکتریوم آکنه و التهاب ناشی از آن. رتینوئیدهای موضعی به‌طور مؤثری هم ضایعات التهابی و هم ضایعات غیرالتهابی را با پیشگیری و کاهش کومدون‌ها و در عین حال رفع التهاب، مدیریت می‌کنند. Benzoyl Peroxide (بنزوئیل پراکسید)، که بدون نسخه در دسترس است، یک عامل ضدباکتری بدون ایجاد مقاومت باکتریایی است. در حالی که آنتی‌بیوتیک‌های موضعی و خوراکی به‌تنهایی کار می‌کنند، ترکیب آن‌ها با رتینوئیدهای موضعی اثربخشی را افزایش می‌دهد. افزودن Benzoyl Peroxide (بنزوئیل پراکسید) به درمان آنتی‌بیوتیکی خطر مقاومت باکتریایی را کاهش می‌دهد. Isotretinoin (ایزوترتینوئین) خوراکی که برای آکنه‌های شدید و سرسخت تأیید شده است، از طریق برنامه iPLEDGE تجویز می‌شود.
Acne, the most common skin condition in the United States, is a persistent inflammatory skin problem. Treatment aims at addressing four main factors contributing to acne: excessive sebum production, skin cell buildup, Propionibacterium acnes colonization, and resulting inflammation. Topical retinoids effectively manage both inflammatory and non-inflammatory lesions by preventing and reducing comedones while addressing inflammation. Benzoyl peroxide, available over-the-counter, is a bactericidal agent without promoting bacterial resistance. While topical and oral antibiotics work alone, combining them with topical retinoids enhances their effectiveness. Adding benzoyl peroxide to antibiotic therapy lowers the risk of bacterial resistance. Oral isotretinoin, approved for severe and stubborn acne, is administered through the iPLEDGE program.
Acne, the most common skin condition in the United States, is a persistent inflammatory skin problem. Treatment aims at addressing four main factors contributing to acne: excessive sebum production, skin cell buildup, Propionibacterium acnes colonization, and resulting inflammation. Topical retinoids effectively manage both inflammatory and non-inflammatory lesions by preventing and reducing comedones while addressing inflammation. Benzoyl peroxide, available over-the-counter, is a bactericidal agent without promoting bacterial resistance. While topical and oral antibiotics work alone, combining them with topical retinoids enhances their effectiveness. Adding benzoyl peroxide to antibiotic therapy lowers the risk of bacterial resistance. Oral isotretinoin, approved for severe and stubborn acne, is administered through the iPLEDGE program.
درمان‌های موضعی رایج برای آکنه عبارتند از benzoyl peroxide (BP)، salicylic acid، antibiotics، ترکیب‌های antibiotics با BP، retinoids، ترکیب‌های retinoids با BP یا antibiotics، azelaic acid و sulfone agents. آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی مدت‌هاست که بخش کلیدی درمان آکنه، به‌ویژه برای موارد متوسط تا شدید، بوده‌اند. آن‌ها زمانی که همراه با رتینوئید موضعی و BP استفاده می‌شوند، بهترین عملکرد را دارند. Tetracycline، doxycycline، minocycline، trimethoprim/sulfamethoxazole (TMP/SMX)، trimethoprim، erythromycin، azithromycin، amoxicillin و cephalexin همه شواهدی از اثربخشی نشان داده‌اند.
Common topical treatments for acne include benzoyl peroxide (BP), salicylic acid, antibiotics, combinations of antibiotics with BP, retinoids, combinations of retinoids with BP or antibiotics, azelaic acid, sulfone agents. Oral antibiotics have long been a key part of acne treatment, especially for moderate to severe cases. They work best when used alongside a topical retinoid and BP. Tetracycline, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole (TMP/SMX), trimethoprim, erythromycin, azithromycin, amoxicillin, cephalexin have all shown evidence of effectiveness.
Common topical treatments for acne include benzoyl peroxide (BP), salicylic acid, antibiotics, combinations of antibiotics with BP, retinoids, combinations of retinoids with BP or antibiotics, azelaic acid, sulfone agents. Oral antibiotics have long been a key part of acne treatment, especially for moderate to severe cases. They work best when used alongside a topical retinoid and BP. Tetracycline, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole (TMP/SMX), trimethoprim, erythromycin, azithromycin, amoxicillin, cephalexin have all shown evidence of effectiveness.
رتینوئیدهای موضعی همیشه برای درمان آکنه توصیه می‌شوند. هنگام استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک یا موضعی، مهم است که آن‌ها را با بنزوئیل پراکسید و رتینوئیدها ترکیب کنید، اما حداکثر تا 12 هفته. Isotretinoin برای موارد شدید آکنه که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده‌اند، اختصاص دارد. در حالی که شواهدی برای درمان‌های فیزیکی مانند لیزر درمانی و لایه‌برداری شیمیایی و همچنین روش‌های تکمیلی مانند زهر زنبور عسل و رژیم‌های غذایی خاص وجود دارد، اثربخشی آن‌ها هنوز نامشخص است.
Topical retinoids are always recommended for treating acne. When using systemic or topical antibiotics, it's important to combine them with benzoyl peroxide and retinoids, but only for up to 12 weeks. Isotretinoin is reserved for severe cases of acne that haven't responded to other treatments. While there's some evidence for physical treatments like laser therapy and chemical peels, as well as complementary approaches such as purified bee venom and certain diets, their effectiveness is still uncertain.
Topical retinoids are always recommended for treating acne. When using systemic or topical antibiotics, it's important to combine them with benzoyl peroxide and retinoids, but only for up to 12 weeks. Isotretinoin is reserved for severe cases of acne that haven't responded to other treatments. While there's some evidence for physical treatments like laser therapy and chemical peels, as well as complementary approaches such as purified bee venom and certain diets, their effectiveness is still uncertain.
چندین مطالعه به چگونگی تأثیر غذاهای مختلف بر آکنه در بیماران پرداخته‌اند. آن‌ها دریافتند افرادی که آکنه دارند و غذاهایی با بار گلیسمی پایین می‌خورند، در مقایسه با افرادی که غذاهای با بار گلیسمی بالا می‌خورند، لکه‌های آکنه کمتری دارند. لبنیات نیز در رابطه با آکنه مورد مطالعه قرار گرفته است. به نظر می‌رسد پروتئین‌های خاصی در شیر ممکن است بیشتر از چربی یا سایر ترکیبات لبنیات در ایجاد آکنه نقش داشته باشند. تحقیقات دیگری بر روی اسیدهای چرب امگا‑3 و اسید γ‑لینولئیک متمرکز شده‌اند. این نشان می‌دهد که افراد مبتلا به آکنه ممکن است از مصرف بیشتر ماهی و روغن‌های سالم برای افزایش دریافت این اسیدهای چرب سود ببرند. مطالعات اخیر بر روی پروبیوتیک‌ها برای آکنه نتایج امیدوارکننده‌ای نشان می‌دهند، اما برای تأیید این یافته‌های اولیه، تحقیقات بیشتری لازم است.
Several studies have evaluated the significance of the glycemic index of various foods and glycemic load in patients with acne, demonstrating individuals with acne who consume diets with a low glycemic load have reduced acne lesions compared with individuals on high glycemic load diets. Dairy has also been a focus of study regarding dietary influences on acne; whey proteins responsible for the insulinotropic effects of milk may contribute more to acne development than the actual fat or dairy content. Other studies have examined the effects of omega-3 fatty acid and γ-linoleic acid consumption in individuals with acne, showing individuals with acne benefit from diets consisting of fish and healthy oils, thereby increasing omega-3 and omega-6 fatty acid intake. Recent research into the effects of probiotic administration in individuals with acne present promising results; further study of the effects of probiotics on acne is needed to support the findings of these early studies.
Several studies have evaluated the significance of the glycemic index of various foods and glycemic load in patients with acne, demonstrating individuals with acne who consume diets with a low glycemic load have reduced acne lesions compared with individuals on high glycemic load diets. Dairy has also been a focus of study regarding dietary influences on acne; whey proteins responsible for the insulinotropic effects of milk may contribute more to acne development than the actual fat or dairy content. Other studies have examined the effects of omega-3 fatty acid and γ-linoleic acid consumption in individuals with acne, showing individuals with acne benefit from diets consisting of fish and healthy oils, thereby increasing omega-3 and omega-6 fatty acid intake. Recent research into the effects of probiotic administration in individuals with acne present promising results; further study of the effects of probiotics on acne is needed to support the findings of these early studies.
در هر دو جنس، هورمون‌های آندروژن به‌نظر می‌رسد بخشی از مکانیسم زیربنایی باشند که باعث افزایش تولید سبوم می‌شوند. یکی دیگر از عوامل رایج، رشد بیش از حد باکتری Cutibacterium acnes است که بر روی پوست ساکن است.
درمان‌هایی که مستقیماً بر روی پوست آسیب‌دیده اعمال می‌شوند، مانند اسید آزلائیک، بنزوئیل پراکسید و اسید سالیسیلیک، معمولاً استفاده می‌شوند. آنتی‌بیوتیک‌ها و رتینوئیدها در فرموله‌سازی‌هایی موجود هستند که بر روی پوست اعمال می‌شوند و برای درمان آکنه به صورت خوراکی نیز مصرف می‌شوند. با این حال، مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است در اثر استفاده مکرر از آن‌ها ایجاد شود. چندین نوع قرص ضدبارداری می‌توانند به پیشگیری از آکنه در زنان کمک کنند. درمان زودهنگام و تهاجمی آکنه با ایزوترتینوئین ممکن است برای کاهش عوارض طولانی‌مدت مفید باشد.
○ درمان
ژل آداپالن می‌تواند به‌طور گسترده‌ای استفاده شود زیرا ترشح سبوم را سرکوب کرده و عود آکنه را کاهش می‌دهد. در صورت استفاده بیش از حد، ژل آداپالن ممکن است در ابتدا پوست را تحریک کند. از سوی دیگر، بنزوئیل پراکسید و اسید آزلائیک را می‌توان در نواحی التهابی آکنه به‌کار برد، زیرا به کاهش التهاب کمک می‌کنند. به‌طور کلی، برای مشاهده اثر مورد نیاز، درمان باید حداقل یک ماه یا بیشتر ادامه یابد.
#Benzoyl peroxide [OXY-10]
#Adapalene gel [Differin]
#Tretinoin cream
#Minocycline
#Isotretinoin
#Topical clindamycin
#Comedone extraction