Լրացուցիչ տեղեկություններ ― Հայերեն

Urticarial vasculitis -ը հազվագյուտ վիճակ է, որը դրսևորվում է փեթակների երկարատև կամ կրկնվող դրվագներով: Թեև նրա մաշկային ախտանշանները կարող են նմանվել խրոնիկական փեթակներին, դրանք եզակի են, քանի որ փեթակները կպչում են առնվազն 24 ժամ և կարող են մուգ բծեր առաջացնել մարելուց հետո: Չնայած հաճախ անհայտ պատճառներով, այն երբեմն կարող է առաջանալ որոշ դեղամիջոցների, վարակների, աուտոիմուն հիվանդությունների, արյան խանգարումների կամ քաղցկեղի պատճառով: Որոշ ուսումնասիրություններ նույնիսկ այն կապում են COVID-19-ի և H1N1 գրիպի հետ: Այն կարող է ազդել նաև մարմնի այլ մասերի վրա, ինչպիսիք են մկանները, երիկամները, թոքերը, ստամոքսը և աչքերը: Թեև հյուսվածքների որոշակի տեսակի հետազոտությունը կարող է հաստատել ախտորոշումը, դա միշտ չէ, որ անհրաժեշտ է: Ավելի մեղմ դեպքերում բուժումը սովորաբար սկսվում է հակաբիոտիկներով, դափսոնով, կոլխիցինով կամ հիդրօքսիքլորոքինով: Ավելի ծանր դեպքերի համար կարող են անհրաժեշտ լինել դեղամիջոցներ, որոնք ճնշում են իմունային համակարգը, ինչպիսիք են մետոտրեքսատը կամ կորտիկոստերոիդները: Վերջերս կենսաբանական թերապիաները (rituximab, omalizumab, interleukin-1 inhibitors) խոստումնալից են եղել ծանր դեպքերի համար:
Urticarial vasculitis is a rare clinicopathologic entity that is characterized by chronic or recurrent episodes of urticarial lesions. Skin findings of this disease can be difficult to distinguish visually from those of chronic idiopathic urticaria but are unique in that individual lesions persist for ≥24 hours and can leave behind dusky hyperpigmentation. This disease is most often idiopathic but has been linked to certain drugs, infections, autoimmune connective disease, myelodysplastic disorders, and malignancies. More recently, some authors have reported associations between urticarial vasculitis and COVID-19, as well as influenza A/H1N1 infection. Urticarial vasculitis can extend systemically as well, most often affecting the musculoskeletal, renal, pulmonary, gastrointestinal, and ocular systems. Features of leukocytoclastic vasculitis seen on histopathologic examination are diagnostic of this disease, but not always seen. In practice, antibiotics, dapsone, colchicine, and hydroxychloroquine are popular first-line therapies, especially for mild cutaneous disease. In more severe cases, immunosuppressives, including methotrexate, mycophenolate mofetil, azathioprine, and cyclosporine, as well as corticosteroids, may be necessary for control. More recently, select biologic therapies, including rituximab, omalizumab, and interleukin-1 inhibitors have shown promise for the treatment of recalcitrant or refractory cases.

35-ամյա մի տղամարդ եկավ 15-օրյա պատմության վառ կարմիր, ցավոտ ցանով և՛ ազդրերի, և՛ ոտքերի վրա, ինչպես նաև հոդացավեր: Նա միզուղիների ինֆեկցիա ուներ ցանի հայտնվելուց մեկ շաբաթ առաջ։ Նրա մաշկը ազդրերի և ոտքերի երկու կողմերում երևում էր մի քանի նուրբ, օղակաձև, մասամբ սպիտակեցնող կարմիր սալիկներ: Նրան մեկ շաբաթվա ընթացքում տրվել է բանավոր պրեդնիզոլոն (40 մգ/օր) ոչ քնկոտ հակահիստամինի հետ միասին (ֆեքսոֆենադին) : Մեկ շաբաթվա ընթացքում բոլոր ցաներն ամբողջությամբ անհետացան։ Հերթական ստուգումների հաջորդ 6 ամիսների ընթացքում այլևս ցաներ չեն եղել:
A 35-year-old man came in with a 15-day history of bright red, painful rashes on both thighs and legs, along with joint pain. He had a urinary tract infection for a week before the rash appeared. His skin showed several tender, ring-shaped, partially blanchable, red plaques on both sides of his thighs and legs. He was given oral prednisolone (40mg/day) for a week along with a non-drowsy antihistamine (fexofenadine). Within a week, all the rashes disappeared completely. There were no more rashes during the next 6 months of regular check-ups.