Meiri upplýsingar ― Íslenskur

Impetigo, algengasta bakteríuhúðsýkingin hjá börnum á aldrinum tvö til fimm ára, kemur í tveimur aðaltegundum: óbólusótt (70 % tilvika) og bólusótt (30 % tilvika). Óþrjótandi hvata er venjulega af völdum *Staphylococcus aureus* eða *Streptococcus pyogenes*. Hún er þekkt fyrir hunangslitum skorpu á andliti og útlimum og beinist aðallega að húðinni, en getur einnig sýkt skordýra bit, exem eða herpessár. Bullous impetigo, sem eingöngu stafar af *S. aureus*, myndar stórar, slakar kúlur og hefur oft áhrif á svæði þar sem húð er í snertingu. Báðar tegundir hverfa venjulega innan tveggja til þriggja vikna án óþarfa meðferðar; fylgikvillar eru sjaldgæfar, en poststreptokokkal glomerulonephritis er alvarlegasta. Meðferð felur í sér staðbundin sýklalyf, t.d. mupirocin, retapamulin eða fusidic acid. Sýklalyf til inntöku geta verið nauðsynleg við impetigo með stórum kúlum eða þegar staðbundin meðferð er ekki framkvæmanleg. Þó að nokkur sýklalyf til inntöku – amoxicillin/clavulanate, dicloxacillin, cephalexin, clindamycin, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole og macrolides – séu í boði, er penicillín ekki áhrifaríkt. Staðbundin sótthreinsiefni eru ekki eins áhrifarík og sýklalyf og ætti að forðast þau. Fusidic acid, mupirocin og retapamulin virka gegn meticillin‑næmum *Staphylococcus aureus* og streptókokkasýkingum. Clindamycin er gagnlegt þegar grunur er á methicillin‑resistant *Staphylococcus aureus* (MRSA) sýkingu. Trimethoprim/sulfamethoxazole virkar gegn meticillin‑ónæmum *Staphylococcus aureus*, en er ekki nægjanlegt gegn streptókokkasýkingum.
Impetigo, the most common bacterial skin infection in children aged two to five, comes in two main types: nonbullous (70% of cases) and bullous (30% of cases). Nonbullous impetigo is typically caused by Staphylococcus aureus or Streptococcus pyogenes. It's recognized by honey-colored crusts on the face and limbs and mainly targets the skin or can infect insect bites, eczema, or herpetic lesions. Bullous impetigo, caused solely by S. aureus, leads to large, flaccid bullae and often affects areas where skin rubs together. Both types usually clear up within two to three weeks without scarring, and complications are rare, with poststreptococcal glomerulonephritis being the most severe. Treatment involves topical antibiotics (mupirocin, retapamulin, fusidic acid). Oral antibiotics might be necessary for impetigo with large bullae or when topical treatment isn't feasible. While several oral antibiotics (amoxicillin/clavulanate, dicloxacillin, cephalexin, clindamycin, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole, macrolides) are options, penicillin isn't effective. Topical disinfectants aren't as good as antibiotics and should be avoided. Fusidic acid, mupirocin, retapamulin are effective against methicillin-susceptible S. aureus and streptococcal infections. Clindamycin is useful for suspected methicillin-resistant S. aureus infections. Trimethoprim/sulfamethoxazole works against methicillin-resistant S. aureus, but isn't enough for streptococcal infection.

Impetigo er algeng húðsýking af völdum ákveðinna baktería sem dreifist auðveldlega við snertingu. Hún kemur venjulega fram sem rauðir blettir þakðir gulleitri skorpu og getur valdið kláða eða sársauka. Þessi sýking er algengust hjá börnum sem búa í heitum, rökum svæðum. Hún getur birst sem blöðrur eða án þeirra. Þó að hún hafi oft áhrif á andlitið, getur hún komið fram hvar sem er brot á húðinni. Greining byggir aðallega á einkennum og útliti. Meðferð felur venjulega í sér sýklalyf, bæði staðbundin og innbyrðis, ásamt umönnun einkenna.
Impetigo is a common infection of the superficial layers of the epidermis that is highly contagious and most commonly caused by gram-positive bacteria. It most commonly presents as erythematous plaques with a yellow crust and may be itchy or painful. The lesions are highly contagious and spread easily. Impetigo is a disease of children who reside in hot humid climates. The infection may be bullous or nonbullous. The infection typically affects the face but can also occur in any other part of the body that has an abrasion, laceration, insect bite or other trauma. Diagnosis is typically based on the symptoms and clinical manifestations alone. Treatment involves topical and oral antibiotics and symptomatic care.