Keloid - კელოიდი
☆ 2022 წლის Stiftung Warentest-ის შედეგებში გერმანიიდან, სამომხმარებლო კმაყოფილება ModelDerm-ით მხოლოდ ოდნავ დაბალი იყო, ვიდრე ფასიანი ტელემედიცინის კონსულტაციებით.
პოსტოპერაციული კელოიდი მაჯაზე, რომელსაც მკურნალობდნენ ტრიამცინოლონის ინტრალეზიური ინექციით. ჩაძირული ერითემა მარცხენა მხარეს არის დამუშავებული ადგილი.
ხაზოვანი კელოიდები. როდესაც ისინი ჩნდებიან ტორსის ზედა წინა მხარეს, ისინი ხშირად ჩნდებიან ხაზოვანი ფორმით.
უკანა ყურის კელოიდი
კელოიდები ფეხის ძირებზე შეიძლება იყოს არასასიამოვნო სიარული. ინტრალეზური სტეროიდების ინექციები ჩვეულებრივ კეთდება რამდენჯერმე.
კელოიდები ჩვეულებრივ შეინიშნება მკლავებზე.
გულმკერდის კელოიდების ტიპიური გამოვლინება.
References
Კელოიდები წარმოიქმნება კანის დაზიანების ან ანთების შემდეგ უჩვეულო შეხორცების გამო. Გენეტიკური და გარემო ფაქტორები ხელს უწყობს მათ განვითარებას, რაც უფრო მაღალია აფრიკული, აზიური და ესპანური წარმოშობის მუქი კანის მქონე პირებში. Კელოიდები წარმოიქმნება მაშინ, როდესაც ფიბრობლასტები ზედმეტად აქტიურდებიან, ჭარბად გამოიმუშავებენ კოლაგენს და ზრდის ფაქტორებს. Ეს იწვევს დიდი, არანორმალური კოლაგენის შეკვრების წარმოქმნას, რომელიც ცნობილია როგორც კელოიდური კოლაგენი, ფიბრობლასტების მატებასთან ერთად. Კლინიკურად, კელოიდები ჩნდება როგორც მყარი, რეზინისფერი კვანძები ადრე დაზიანებულ ადგილებში. Ჩვეულებრივი ნაწიბურებისგან განსხვავებით, კელოიდები სცილდება თავდაპირველი ტრავმის ადგილს. Პაციენტებს შეიძლება განიცდიან ტკივილი, ქავილი ან წვა. Ხელმისაწვდომია სხვადასხვა მკურნალობა, მათ შორის სტეროიდების ინექციები, კრიოთერაპია, ქირურგია, რადიოთერაპია და ლაზეროთერაპია.
Keloids result from abnormal wound healing in response to skin trauma or inflammation. Keloid development rests on genetic and environmental factors. Higher incidences are seen in darker skinned individuals of African, Asian, and Hispanic descent. Overactive fibroblasts producing high amounts of collagen and growth factors are implicated in the pathogenesis of keloids. As a result, classic histologic findings demonstrate large, abnormal, hyalinized bundles of collagen referred to as keloidal collagen and numerous fibroblasts. Keloids present clinically as firm, rubbery nodules in an area of prior injury to the skin. In contrast to normal or hypertrophic scars, keloidal tissue extends beyond the initial site of trauma. Patients may complain of pain, itching, or burning. Multiple treatment modalities exist although none are uniformly successful. The most common treatments include intralesional or topical steroids, cryotherapy, surgical excision, radiotherapy, and laser therapy.
Keloids result from abnormal wound healing in response to skin trauma or inflammation. Keloid development rests on genetic and environmental factors. Higher incidences are seen in darker skinned individuals of African, Asian, and Hispanic descent. Overactive fibroblasts producing high amounts of collagen and growth factors are implicated in the pathogenesis of keloids. As a result, classic histologic findings demonstrate large, abnormal, hyalinized bundles of collagen referred to as keloidal collagen and numerous fibroblasts. Keloids present clinically as firm, rubbery nodules in an area of prior injury to the skin. In contrast to normal or hypertrophic scars, keloidal tissue extends beyond the initial site of trauma. Patients may complain of pain, itching, or burning. Multiple treatment modalities exist although none are uniformly successful. The most common treatments include intralesional or topical steroids, cryotherapy, surgical excision, radiotherapy, and laser therapy.
Მიმდინარე კვლევა ვარაუდობს, რომ სილიკონის გელი ან ფურცელი კორტიკოსტეროიდების ინექციებთან ერთად არის კელოიდების უპირატესი საწყისი მკურნალობა. Ასევე შეიძლება ჩაითვალოს დამატებითი მკურნალობა, როგორიცაა ინტრადაზიანებული 5-ფტორურაცილი (5-FU) , ბლეომიცინი ან ვერაპამილი, თუმცა მათი ეფექტურობა განსხვავებულია. Ლაზერული თერაპია, როდესაც კომბინირებულია კორტიკოსტეროიდების ინექციებთან ან აქტუალურ სტეროიდებთან ოკლუზიის ქვეშ, შეუძლია გააძლიეროს წამლების შეღწევა. Არასტაბილური კელოიდების შემთხვევაში ეფექტურია ქირურგიული მოცილება, რასაც მოჰყვება დაუყოვნებელი სხივური თერაპია. Დაბოლოს, დადასტურდა, რომ სილიკონის საფარისა და წნევის თერაპიის გამოყენება ამცირებს კელოიდური რეციდივის ალბათობას.
Current literature supports silicone gel or sheeting with corticosteroid injections as first-line therapy for keloids. Adjuvant intralesional 5-fluorouracil (5-FU), bleomycin, or verapamil can be considered, although mixed results have been reported with each. Laser therapy can be used in combination with intralesional corticosteroids or topical steroids with occlusion to improve drug penetration. Excision of keloids with immediate post-excision radiation therapy is an effective option for recalcitrant lesions. Finally, silicone sheeting and pressure therapy have evidence for reducing keloid recurrence.
Current literature supports silicone gel or sheeting with corticosteroid injections as first-line therapy for keloids. Adjuvant intralesional 5-fluorouracil (5-FU), bleomycin, or verapamil can be considered, although mixed results have been reported with each. Laser therapy can be used in combination with intralesional corticosteroids or topical steroids with occlusion to improve drug penetration. Excision of keloids with immediate post-excision radiation therapy is an effective option for recalcitrant lesions. Finally, silicone sheeting and pressure therapy have evidence for reducing keloid recurrence.
Ამჟამად, არ არსებობს ერთიანი მკურნალობა, რომელიც უზრუნველყოფს კელოიდების რეციდივის მუდმივ დაბალ სიხშირეს. Თუმცა, მზარდი ვარიანტები, როგორიცაა ლაზერის გამოყენება სტეროიდებთან ერთად ან 5-ფტორურაცილის სტეროიდებთან კომბინაცია, პერსპექტიულია. Მომავალმა კვლევამ შეიძლება ფოკუსირება მოახდინოს იმაზე, თუ რამდენად ეფექტურია ახალი მკურნალობა, როგორიცაა აუტოლოგიური ცხიმის გადანერგვა ან ღეროვანი უჯრედებზე დაფუძნებული თერაპია, კელოიდების მართვაზე.
There continues to be no gold standard of treatment that provides a consistently low recurrence rate; however the increasing number of available treatments and synergistic combinations of these treatments (i.e., laser-based devices in combination with intralesional steroids, or 5-fluorouracil in combination with steroid therapy) is showing favorable results. Future studies could target the efficacy of novel treatment modalities (i.e., autologous fat grafting or stem cell-based therapies) for keloid management.
There continues to be no gold standard of treatment that provides a consistently low recurrence rate; however the increasing number of available treatments and synergistic combinations of these treatments (i.e., laser-based devices in combination with intralesional steroids, or 5-fluorouracil in combination with steroid therapy) is showing favorable results. Future studies could target the efficacy of novel treatment modalities (i.e., autologous fat grafting or stem cell-based therapies) for keloid management.
Ნაწიბურები კანის დაზიანების შემდეგ შეხორცების პროცესის საერთო ნაწილია. Იდეალურ შემთხვევაში, ნაწიბურები უნდა იყოს ბრტყელი, თხელი და შეესაბამებოდეს კანის ფერს. Ბევრმა ფაქტორმა შეიძლება გამოიწვიოს ჭრილობის ცუდი შეხორცება, როგორიცაა ინფექცია, სისხლის ნაკადის შემცირება, იშემია და ტრავმა. Ნაწიბურები, რომლებიც სქელია, უფრო მუქი, ვიდრე მიმდებარე კანი, ან ზედმეტად იკუმშება, შეიძლება გამოიწვიოს მნიშვნელოვანი პრობლემები როგორც ფიზიკურ ფუნქციებზე, ასევე ემოციურ ჯანმრთელობაზე.
Scars are a natural and normal part of healing following an injury to the integumentary system. Ideally, scars should be flat, narrow, and color-matched. Several factors can contribute to poor wound healing. These include but are not limited to infection, poor blood flow, ischemia, and trauma. Proliferative, hyperpigmented, or contracted scars can cause serious problems with both function and emotional well-being.
Scars are a natural and normal part of healing following an injury to the integumentary system. Ideally, scars should be flat, narrow, and color-matched. Several factors can contribute to poor wound healing. These include but are not limited to infection, poor blood flow, ischemia, and trauma. Proliferative, hyperpigmented, or contracted scars can cause serious problems with both function and emotional well-being.
კელოიდური ნაწიბურები უფრო ხშირად გვხვდება აფრიკული, აზიური ან ესპანური წარმოშობის ადამიანებში. 10-დან 30 წლამდე ასაკის ადამიანებს აქვთ უფრო მაღალი მიდრეკილება კელოიდის განვითარებისკენ, ვიდრე ხანდაზმულებში.
მიუხედავად იმისა, რომ ისინი ჩვეულებრივ ჩნდება დაზიანების ადგილზე, კელოიდი (keloid) შეიძლება ასევე წარმოიშვას სპონტანურად. ისინი შეიძლება გაჩნდეს პირსინგის ადგილზე და თუნდაც ისეთი მარტივი ნივთისგან, როგორიცაა აკნე ან ნაკაწრი. ისინი შეიძლება წარმოიშვას მწვავე აკნეს ან ჩუტყვავილას ნაწიბურების, ჭრილობის ადგილზე ინფექციის, უბნის განმეორებითი ტრავმის, კანის გადაჭარბებული დაძაბულობის შედეგად ჭრილობის დახურვისას ან ჭრილობაში უცხო სხეულის გამო.
კელოიდური ნაწიბურები შეიძლება განვითარდეს ოპერაციის შემდეგ. ისინი უფრო ხშირია ზოგიერთ ადგილას, როგორიცაა გულმკერდის ცენტრალური ნაწილი (სტერნოტომია), ზურგი და მხრები (ჩვეულებრივ, გამონაყარის შედეგად) და ყურის წილები (ყურის პირსინგის შედეგად). ისინი ასევე შეიძლება მოხდეს სხეულის პირსინგზე. ყველაზე გავრცელებული ლაქებია ყურის ბიბილოები, მკლავები, მენჯის რეგიონი და საყელოს ძვლის თავზე.
ხელმისაწვდომი მკურნალობა არის წნევის თერაპია, სილიკონის გელის საფარი, ტრიამცინოლონ აცეტონიდი, კრიოქირურგია, რადიაცია, ლაზეროთერაპია, ინტერფერონი, 5-FU და ქირურგიული ამოკვეთა.
○ მკურნალობა
ჰიპერტროფიული ნაწიბურები შეიძლება გაუმჯობესდეს 5-დან 10-მდე სტეროიდული ინექციით 1 თვის ინტერვალით.
#Triamcinolone intralesional injection
ლაზერული მკურნალობა შეიძლება სცადოთ ერითემაზე, რომელიც დაკავშირებულია ნაწიბურებთან, მაგრამ ტრიამცინილონის ინექციებმა ასევე შეიძლება გააუმჯობესოს ერითემა ნაწიბურის გაბრტყელებით.
#Dye laser (e.g. V-beam)