Მეტი ინფორმაცია ― ქართველი

Urticarial vasculitis არის იშვიათი მდგომარეობა, რომელიც აღინიშნება ჭინჭრის ციების ხანგრძლივი ან განმეორებადი ეპიზოდებით. Მიუხედავად იმისა, რომ მისი კანის სიმპტომები შეიძლება ქრონიკულ ჭინჭრის ციებას წააგავდეს, ისინი უნიკალურია, რადგან ჭინჭრის ციება სულ მცირე 24 საათის განმავლობაში რჩება და შეიძლება გამოიწვიოს მუქი ლაქები გაქრობის შემდეგ. Თუმცა ხშირად გაურკვეველი მიზეზით, ის ზოგჯერ შეიძლება გამოწვეული იყოს გარკვეული მედიკამენტებით, ინფექციებით, აუტოიმუნური დაავადებებით, სისხლის დარღვევებით ან კიბოთი. Ზოგიერთმა კვლევამ ის COVID-19 და H1N1 გრიპსაც კი უკავშირებს. Მას ასევე შეუძლია გავლენა მოახდინოს სხეულის სხვა ნაწილებზე, როგორიცაა კუნთები, თირკმელები, ფილტვები, კუჭი და თვალები. Მიუხედავად იმისა, რომ გარკვეული ტიპის ქსოვილის გამოკვლევას შეუძლია დიაგნოზის დადასტურება, ეს ყოველთვის არ არის საჭირო. Მკურნალობა ჩვეულებრივ იწყება ანტიბიოტიკებით, დაფსონით, კოლხიცინით ან ჰიდროქსიქლოროქინით უფრო მსუბუქი შემთხვევებისთვის. Უფრო მძიმე შემთხვევებისთვის შეიძლება საჭირო გახდეს ისეთი მედიკამენტები, რომლებიც თრგუნავენ იმუნურ სისტემას, როგორიცაა მეთოტრექსატი ან კორტიკოსტეროიდები. Ცოტა ხნის წინ, ბიოლოგიურმა თერაპიამ (rituximab, omalizumab, interleukin-1 inhibitors) აჩვენა დაპირება მძიმე შემთხვევებისთვის.
Urticarial vasculitis is a rare clinicopathologic entity that is characterized by chronic or recurrent episodes of urticarial lesions. Skin findings of this disease can be difficult to distinguish visually from those of chronic idiopathic urticaria but are unique in that individual lesions persist for ≥24 hours and can leave behind dusky hyperpigmentation. This disease is most often idiopathic but has been linked to certain drugs, infections, autoimmune connective disease, myelodysplastic disorders, and malignancies. More recently, some authors have reported associations between urticarial vasculitis and COVID-19, as well as influenza A/H1N1 infection. Urticarial vasculitis can extend systemically as well, most often affecting the musculoskeletal, renal, pulmonary, gastrointestinal, and ocular systems. Features of leukocytoclastic vasculitis seen on histopathologic examination are diagnostic of this disease, but not always seen. In practice, antibiotics, dapsone, colchicine, and hydroxychloroquine are popular first-line therapies, especially for mild cutaneous disease. In more severe cases, immunosuppressives, including methotrexate, mycophenolate mofetil, azathioprine, and cyclosporine, as well as corticosteroids, may be necessary for control. More recently, select biologic therapies, including rituximab, omalizumab, and interleukin-1 inhibitors have shown promise for the treatment of recalcitrant or refractory cases.

35 წლის მამაკაცი მოვიდა 15-დღიანი ანამნეზით ნათელი წითელი, მტკივნეული გამონაყარით ორივე ბარძაყზე და ფეხებზე, სახსრების ტკივილთან ერთად. Გამონაყარის გაჩენამდე ერთი კვირით ჰქონდა საშარდე გზების ინფექცია. Მის კანს გამოეჩინა რამდენიმე ნაზი, რგოლისებური, ნაწილობრივ გაბრწყინებული წითელი ლაქები თეძოებისა და ფეხების ორივე მხარეს. Მას აძლევდნენ პერორალურ პრედნიზოლონს (40 მგ/დღეში) ერთი კვირის განმავლობაში არასაძილე ანტიჰისტამინთან ერთად (ფექსოფენადინი) . Ერთ კვირაში ყველა გამონაყარი მთლიანად გაქრა. Რეგულარული შემოწმების მომდევნო 6 თვის განმავლობაში გამონაყარი აღარ ყოფილა.
A 35-year-old man came in with a 15-day history of bright red, painful rashes on both thighs and legs, along with joint pain. He had a urinary tract infection for a week before the rash appeared. His skin showed several tender, ring-shaped, partially blanchable, red plaques on both sides of his thighs and legs. He was given oral prednisolone (40mg/day) for a week along with a non-drowsy antihistamine (fexofenadine). Within a week, all the rashes disappeared completely. There were no more rashes during the next 6 months of regular check-ups.