Көбірек ақпарат ― Қазақ

Impetigo , екі жастан бес жасқа дейінгі балалардағы ең жиі кездесетін бактериялық тері инфекциясы екі негізгі түрге бөлінеді: буллезді емес (70% жағдайда) және буллезді (30% жағдайда) . Буллезді емес импетиго әдетте Staphylococcus aureus немесе Streptococcus pyogenes арқылы туындайды. Ол бет пен аяқ-қолдардағы бал түсті қыртыстар арқылы танылады және негізінен теріге бағытталған немесе жәндіктердің шағуын, экземаны немесе герпетикалық зақымдануды жұқтыруы мүмкін. Тек S. Aureus тудыратын буллезді импетиго үлкен, жалпақ бұқаларға әкеледі және көбінесе терінің бір-біріне үйкеліс жерлерін зақымдайды. Екі түрі де әдетте екі-үш апта ішінде тыртықсыз өтеді және асқынулар сирек кездеседі, постстрептококкты гломерулонефрит ең ауыр түрі болып табылады. Емдеу жергілікті антибиотиктерді қамтиды (mupirocin, retapamulin, fusidic acid) . Ауызша антибиотиктер үлкен бұқалары бар импетиго үшін немесе жергілікті емдеу мүмкін болмаған кезде қажет болуы мүмкін. Бірнеше ауызша антибиотиктер (amoxicillin/clavulanate, dicloxacillin, cephalexin, clindamycin, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole, macrolides) опция болғанымен, пенициллин тиімді емес. Жергілікті дезинфекциялау құралдары антибиотиктер сияқты жақсы емес және олардан аулақ болу керек. Fusidic acid, mupirocin, retapamulin метициллинге сезімтал S. Aureus және стрептококк инфекцияларына қарсы тиімді. Clindamycin күдікті methicillin-resistant S. Aureus инфекцияларға пайдалы. Trimethoprim/sulfamethoxazole метициллинге төзімді S. Aureus-қа қарсы әсер етеді, бірақ стрептококк инфекциясы үшін жеткіліксіз.
Impetigo, the most common bacterial skin infection in children aged two to five, comes in two main types: nonbullous (70% of cases) and bullous (30% of cases). Nonbullous impetigo is typically caused by Staphylococcus aureus or Streptococcus pyogenes. It's recognized by honey-colored crusts on the face and limbs and mainly targets the skin or can infect insect bites, eczema, or herpetic lesions. Bullous impetigo, caused solely by S. aureus, leads to large, flaccid bullae and often affects areas where skin rubs together. Both types usually clear up within two to three weeks without scarring, and complications are rare, with poststreptococcal glomerulonephritis being the most severe. Treatment involves topical antibiotics (mupirocin, retapamulin, fusidic acid). Oral antibiotics might be necessary for impetigo with large bullae or when topical treatment isn't feasible. While several oral antibiotics (amoxicillin/clavulanate, dicloxacillin, cephalexin, clindamycin, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole, macrolides) are options, penicillin isn't effective. Topical disinfectants aren't as good as antibiotics and should be avoided. Fusidic acid, mupirocin, retapamulin are effective against methicillin-susceptible S. aureus and streptococcal infections. Clindamycin is useful for suspected methicillin-resistant S. aureus infections. Trimethoprim/sulfamethoxazole works against methicillin-resistant S. aureus, but isn't enough for streptococcal infection.

Impetigo - белгілі бір бактериялар тудыратын, жанасу арқылы оңай таралатын тері инфекциясы. Ол әдетте сарғыш қабықпен жабылған қызыл дақтар түрінде көрінеді және қышуды немесе ауырсынуды тудыруы мүмкін. Бұл инфекция жылы, ылғалды жерлерде тұратын балаларда жиі кездеседі. Ол көпіршіктер түрінде немесе оларсыз пайда болуы мүмкін. Ол жиі бетке әсер еткенімен, терінің сынуы бар кез келген жерде пайда болуы мүмкін. Диагноз негізінен белгілерге және оның көрінісіне негізделген. Емдеу әдетте симптомдарды басқарумен бірге жергілікті және ауызша антибиотиктерді қамтиды.
Impetigo is a common infection of the superficial layers of the epidermis that is highly contagious and most commonly caused by gram-positive bacteria. It most commonly presents as erythematous plaques with a yellow crust and may be itchy or painful. The lesions are highly contagious and spread easily. Impetigo is a disease of children who reside in hot humid climates. The infection may be bullous or nonbullous. The infection typically affects the face but can also occur in any other part of the body that has an abrasion, laceration, insect bite or other trauma. Diagnosis is typically based on the symptoms and clinical manifestations alone. Treatment involves topical and oral antibiotics and symptomatic care.