Keloid - Келоид
https://kk.wikipedia.org/wiki/Келоид
☆ AI Dermatology — Free ServiceГерманияның 2022 жылғы Stiftung Warentest нәтижелерінде тұтынушылардың ModelDerm-ке қанағаттануы ақылы телемедициналық кеңестерге қарағанда сәл ғана төмен болды. relevance score : -100.0%
References
Keloid 29939676 NIH
Келоидтер тері жарақатынан немесе қабынудан кейін әдеттен тыс сауығу процесіне байланысты пайда болады. Олардың дамуына генетикалық және қоршаған орта факторлары әсер етеді; африкалық, азиялық және испан текті қара тері адамдарда олардың жиілігі жоғары болып табылады. Келоидтарда фибробласттар шамадан тыс белсенді болып, артық коллаген мен өсу факторларын өндіреді. Бұл фибробласттардың көбеюі «келоидтық коллаген» деп аталатын үлкен, қалыптан тыс коллаген шоғырларының түзілуіне әкеледі. Клиниктік тұрғыдан келоидтар жарақат алған жерде қатты, резеңке тәрізді түйіндер ретінде көрінеді. Қалыпты тыртықтардан айырмашылығы, келоидтар бастапқы жарақат орнынан асып, шеткі шекараларын кеңейтеді. Науқастар ауырсыну, қышу немесе жану сезімін сезінуі мүмкін. Стероидты инъекциялар, криотерапия, хирургия, сәулелік терапия және лазерлік терапия сияқты әртүрлі емдеу әдістері қолданылады.
Keloids result from abnormal wound healing in response to skin trauma or inflammation. Keloid development rests on genetic and environmental factors. Higher incidences are seen in darker skinned individuals of African, Asian, and Hispanic descent. Overactive fibroblasts producing high amounts of collagen and growth factors are implicated in the pathogenesis of keloids. As a result, classic histologic findings demonstrate large, abnormal, hyalinized bundles of collagen referred to as keloidal collagen and numerous fibroblasts. Keloids present clinically as firm, rubbery nodules in an area of prior injury to the skin. In contrast to normal or hypertrophic scars, keloidal tissue extends beyond the initial site of trauma. Patients may complain of pain, itching, or burning. Multiple treatment modalities exist although none are uniformly successful. The most common treatments include intralesional or topical steroids, cryotherapy, surgical excision, radiotherapy, and laser therapy.
Keloid treatments: an evidence-based systematic review of recent advances 36918908 NIH
Ағымдағы зерттеулер кортикостероидты инъекциялармен бірге силикон гелі немесе төсеніш келоидтарды емдеудің қолайлы бастапқы әдісі екенін көрсетеді. Тиімділігі әртүрлі болғанымен, интралезиялық 5‑фторурацил (5‑ФУ), bleomycin немесе verapamil сияқты қосымша емдеу әдістерін де қарастыруға болады. Лазерлік терапия, кортикостероидты инъекциялармен немесе окклюзиядағы жергілікті стероидтермен біріктірілгенде, препараттардың енуін күшейтуі мүмкін. Рекальцинирленген келоидтар үшін хирургиялық алып тастау, содан кейін дереу сәулелік терапия тиімді екенін көрсетті. Ақырында, силикон төсенішін және қысымды терапияны қолдану келоидтың қайталану ықтималдығын төмендететіні дәлелденді.
Current literature supports silicone gel or sheeting with corticosteroid injections as first-line therapy for keloids. Adjuvant intralesional 5-fluorouracil (5-FU), bleomycin, or verapamil can be considered, although mixed results have been reported with each. Laser therapy can be used in combination with intralesional corticosteroids or topical steroids with occlusion to improve drug penetration. Excision of keloids with immediate post-excision radiation therapy is an effective option for recalcitrant lesions. Finally, silicone sheeting and pressure therapy have evidence for reducing keloid recurrence.
Keloids: a review of therapeutic management 32905614 NIH
Қазіргі уақытта келоидтардың қайталануын тұрақты түрде төмен деңгейде ұстауға кепілдік беретін бір өлшемді емдеу әдісі жоқ. Дегенмен, стероидтермен бірге лазерлерді қолдану немесе 5‑фторурацилді стероидтармен біріктіру сияқты өсіп келе жатқан нұсқалар перспективалы болып табылады. Болашақ зерттеулер келоидтарды басқару үшін аутологиялық майды егу немесе дің жасушаларына негізделген терапия сияқты жаңа емдеу әдістерінің қаншалықты тиімді екенін зерттеуге назар аударуы мүмкін.
There continues to be no gold standard of treatment that provides a consistently low recurrence rate; however the increasing number of available treatments and synergistic combinations of these treatments (i.e., laser-based devices in combination with intralesional steroids, or 5-fluorouracil in combination with steroid therapy) is showing favorable results. Future studies could target the efficacy of novel treatment modalities (i.e., autologous fat grafting or stem cell-based therapies) for keloid management.
Scar Revision 31194458 NIH
Шрамдар – тері жарақаттарынан кейінгі емдеу процесінің табиғи бөлігі болып табылады. Ең дұрысы, тыртықтар тегіс, жұқа және терінің түсіне сәйкес болуы керек. Инфекция, қан ағымының төмендеуі, ишемия және жарақат сияқты факторлар жараның нашар жазылуына әкелуі мүмкін. Қалың, айналадағы теріге қарағанда күңгірт немесе шамадан тыс кішірейген тыртықтар физикалық функцияға да, эмоционалдық денсаулыққа да маңызды мәселелер тудыруы мүмкін.
Scars are a natural and normal part of healing following an injury to the integumentary system. Ideally, scars should be flat, narrow, and color-matched. Several factors can contribute to poor wound healing. These include but are not limited to infection, poor blood flow, ischemia, and trauma. Proliferative, hyperpigmented, or contracted scars can cause serious problems with both function and emotional well-being.
Келоидтық шрамдар африкалық, азиялық немесе испан текті адамдарда жиі кездеседі. 10‑жастан 30‑жасқа дейінгі адамдарда, егде жастағыларға қарағанда, келоидтың даму ықтималдығы жоғары.
Олар әдетте жарақат орнында пайда болса да, келоид (keloid) өздігінен де пайда болуы мүмкін. Пирсинг орнында, сондай-ақ безеу немесе сызат сияқты қарапайым жарақаттардан да көрінуі ықтимал. Қатты безеу немесе желшешек тыртықтары, жара орнында инфекция, аймақтың қайталанатын жарақаты, жараны жабу кезінде терінің шамадан тыс кернеуі немесе жарадағы бөтен дененің нәтижесінде пайда болуы мүмкін.
Операциядан кейін келоид шрамы дамуы мүмкін. Олар жиі кездесетін аймақтар: орталық кеуде (стернотомиядан кейін), арқа мен иық (әдетте безеудің нәтижесінде), сондай-ақ құлақ бөліктері (құлақ пирсингінен). Дененің басқа жерлерінде, мысалы, құлақшалар, қолдар, жамбас аймағы және жақ сүйегінің үстінде де пайда болуы мүмкін.
Қол жетімді емдеу әдістеріне қысыммен терапия, силикон гельді төсеу, ішілік триамцинолон ацетонид, криохирургия, радиация, лазерлік терапия, интерферон, 5‑FU және хирургиялық кесу жатады.
○ Емдеу
Гипертрофиялық тыртықтар 1‑айлық аралықпен 5‑10 интралезиялық стероидты инъекция арқылы жақсара алады.
#Triamcinolone intralesional injection
Лазерлік емдеуді тыртықпен байланысты эритема үшін қолдануға болады, бірақ триамцинолон инъекциялары тыртықты тегістеу арқылы эритеманы жақсарта алады.
#Dye laser (e.g. V-beam)