Повеќе информации ― Македонски

Urticarial vasculitis е ретка состојба, означена со долготрајни или повторливи епизоди на коприва. Иако нејзините кожни симптоми можат да личат на хронична коприва, тие се уникатни затоа што отворите траат најмалку 24 часа и можат да остават темни дамки по исчезнувањето. Често е од непозната причина, но понекогаш може да биде предизвикана од одредени лекови, инфекции, автоимуни болести, крвни нарушувања или рак. Некои студии дури ја поврзуваат со грипот COVID-19 и H1N1. Може да влијае и на други органи, како што се мускулите, бубрезите, белите дробови, стомакот и очите. Иако биопсијата на ткивото може да ја потврди дијагнозата, тоа не е секогаш неопходно. Третманот обично започнува со антибиотици, дапсон, колхицин или хидроксихлорохин за поблаги случаи. За потешки случаи може да се користат лекови што потиснуваат имунолошкиот систем, како метотрексат или кортикостероиди. Во последно време, биолошките терапии (rituximab, omalizumab, interleukin-1 inhibitors) покажаа ветување за тешки случаи.
Urticarial vasculitis is a rare clinicopathologic entity that is characterized by chronic or recurrent episodes of urticarial lesions. Skin findings of this disease can be difficult to distinguish visually from those of chronic idiopathic urticaria but are unique in that individual lesions persist for ≥24 hours and can leave behind dusky hyperpigmentation. This disease is most often idiopathic but has been linked to certain drugs, infections, autoimmune connective disease, myelodysplastic disorders, and malignancies. More recently, some authors have reported associations between urticarial vasculitis and COVID-19, as well as influenza A/H1N1 infection. Urticarial vasculitis can extend systemically as well, most often affecting the musculoskeletal, renal, pulmonary, gastrointestinal, and ocular systems. Features of leukocytoclastic vasculitis seen on histopathologic examination are diagnostic of this disease, but not always seen. In practice, antibiotics, dapsone, colchicine, and hydroxychloroquine are popular first-line therapies, especially for mild cutaneous disease. In more severe cases, immunosuppressives, including methotrexate, mycophenolate mofetil, azathioprine, and cyclosporine, as well as corticosteroids, may be necessary for control. More recently, select biologic therapies, including rituximab, omalizumab, and interleukin-1 inhibitors have shown promise for the treatment of recalcitrant or refractory cases.

Дојде 35‑годишен маж со 15‑дневна историја на светло црвени, болни осипи на бутовите и нозете, заедно со болки во зглобовите. Тој имаше инфекција на уринарниот тракт една недела пред појавата на осипот. Кожата му покажуваше неколку нежни, прстенести, делумно бланширани, црвени наслаги на двете страни на бутовите и нозете. Му беше даден орален преднизолон (prednisone) 40 mg/ден за една недела, заедно со антихистамин без сонливост – фексофенадин (fexofenadine). Во текот од една недела, сите осипи целосно исчезнаа. Во следните шест месеци, по редовните контроли, не се појави повторен осип.
A 35-year-old man came in with a 15-day history of bright red, painful rashes on both thighs and legs, along with joint pain. He had a urinary tract infection for a week before the rash appeared. His skin showed several tender, ring-shaped, partially blanchable, red plaques on both sides of his thighs and legs. He was given oral prednisolone (40mg/day) for a week along with a non-drowsy antihistamine (fexofenadine). Within a week, all the rashes disappeared completely. There were no more rashes during the next 6 months of regular check-ups.