കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ― മലയാളം

Pyoderma gangrenosum ചുവന്നതോ പർപ്പിൾ കലർന്നതോ ആയ അരികുകളുള്ള വേദനാജനകമായ അൾസറിന് കാരണമാകുന്ന ഒരു അപൂർവ ത്വക്ക് അവസ്ഥയാണ്. ഇത് ഒരു കോശജ്വലന രോഗമായി വർഗ്ഗീകരിച്ചിരിക്കുന്നു, ഇത് ന്യൂട്രോഫിലിക് ഡെർമറ്റോസസ് എന്ന ഗ്രൂപ്പിൻ്റെ ഭാഗമാണ്. Pyoderma gangrenosum എന്നതിൻ്റെ കാരണം സങ്കീർണ്ണമാണ്, ജനിതകപരമായി സാധ്യതയുള്ള ആളുകളിൽ സഹജമായതും പൊരുത്തപ്പെടുന്നതുമായ പ്രതിരോധശേഷിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നു. അടുത്തിടെ, ഗവേഷകർ രോഗത്തിൻ്റെ ആരംഭ പോയിൻ്റായി രോമകൂപങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു.
Pyoderma gangrenosum is a rare inflammatory skin disease classified within the group of neutrophilic dermatoses and clinically characterized by painful, rapidly evolving cutaneous ulcers with undermined, irregular, erythematous-violaceous edges. Pyoderma gangrenosum pathogenesis is complex and involves a profound dysregulation of components of both innate and adaptive immunity in genetically predisposed individuals, with the follicular unit increasingly recognized as the putative initial target.

Pyoderma gangrenosum അങ്ങേയറ്റം വേദനാജനകമായ അൾസർ ഉണ്ടാക്കുന്ന അപൂർവമായ ചർമ്മരോഗമാണ്. അതിൻ്റെ കാരണം നമുക്ക് പൂർണ്ണമായി മനസ്സിലാകുന്നില്ലെങ്കിലും, ചില രോഗപ്രതിരോധ കോശങ്ങളുടെ വർദ്ധിച്ച പ്രവർത്തനം ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നുവെന്ന് നമുക്കറിയാം. രോഗം ചികിത്സിക്കുന്നത് ഇപ്പോഴും എളുപ്പമല്ല. രോഗപ്രതിരോധ സംവിധാനത്തെ അടിച്ചമർത്തുന്ന അല്ലെങ്കിൽ അതിൻ്റെ പ്രവർത്തനത്തിൽ മാറ്റം വരുത്തുന്ന വിവിധ മരുന്നുകൾ ഞങ്ങളുടെ പക്കലുണ്ട്. ഇവയ്‌ക്കൊപ്പം, മുറിവുകൾ ചികിത്സിക്കുന്നതിലും വേദന നിയന്ത്രിക്കുന്നതിലും ഞങ്ങൾ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. കോർട്ടികോസ്റ്റീറോയിഡുകളും സൈക്ലോസ്പോരിനും പലപ്പോഴും ചികിത്സയ്ക്കുള്ള ആദ്യ ചോയിസാണ്, എന്നാൽ ഈയിടെയായി, TNF-α ഇൻഹിബിറ്ററുകൾ പോലുള്ള ബയോളജിക്കൽ തെറാപ്പികൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ ഗവേഷണങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്. ഈ ബയോളജിക്കുകൾ കൂടുതലായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് മറ്റ് കോശജ്വലന അവസ്ഥകളുള്ള രോഗികളിൽ, അവ രോഗപ്രക്രിയയിൽ നേരത്തെ ഉപയോഗിച്ചുവരുന്നു.
Pyoderma gangrenosum is a rare neutrophilic dermatosis that leads to exceedingly painful ulcerations of the skin. Although the exact pathogenesis is not yet fully understood, various auto-inflammatory phenomena with increased neutrophil granulocyte activity have been demonstrated. Despite the limited understanding of the pathogenesis, it is no longer a diagnosis of exclusion, as it can now be made on the basis of validated scoring systems. However, therapy remains a major multidisciplinary challenge. Various immunosuppressive and immunomodulatory therapies are available for the treatment of affected patients. In addition, concomitant topical pharmacologic therapy, wound management and pain control should always be addressed. Corticosteroids and/or cyclosporine remain the systemic therapeutics of choice for most patients. However, in recent years, there has been an increasing number of studies on the positive effects of biologic therapies such as inhibitors of tumour necrosis factor-α; interleukin-1, interleukin-17, interleukin-23 or complement factor C5a. Biologics have now become the drug of choice in certain scenarios, particularly in patients with underlying inflammatory comorbidities, and are increasingly used at an early stage in the disease rather than in therapy refractory patients.