Keloid - Keloïde
☆ Uit de resultaten van de Stiftung Warentest uit Duitsland uit 2022 bleek dat de consumententevredenheid over ModelDerm slechts iets lager was dan over betaalde telegeneeskundeconsulten.
Een postoperatieve keloïde op de pols die werd behandeld met intralaesionale injectie met triamcinolon. Het verzonken erytheemgebied aan de linkerkant is het behandelde gebied.
Lineaire keloïden. Wanneer ze zich aan de bovenzijde van de romp voordoen, verschijnen ze vaak in een lineaire vorm.
Posterieure auriculaire keloïde
Keloïden op de voetzolen kunnen ongemakkelijk zijn om op te lopen. Intralesionale steroïde-injecties worden meestal meerdere keren uitgevoerd.
Keloïden worden vaak waargenomen op de bovenarmen.
Typische manifestatie van borstkeloïden.
References
Keloïden ontstaan als gevolg van ongebruikelijke genezing na huidbeschadiging of ontsteking. Genetische en omgevingsfactoren dragen bij aan hun ontwikkeling, met hogere percentages bij individuen met een donkere huidskleur van Afrikaanse, Aziatische en Spaanstalige afkomst. Keloïden ontstaan wanneer fibroblasten overactief worden en overmatig collageen en groeifactoren produceren. Dit leidt tot de vorming van grote, abnormale collageenbundels, bekend als keloïdaal collageen, samen met een toename van fibroblasten. Klinisch gezien verschijnen keloïden als stevige, rubberachtige knobbeltjes in gebieden die eerder gewond waren geraakt. In tegenstelling tot normale littekens reiken keloïden verder dan de oorspronkelijke traumaplaats. Patiënten kunnen pijn, jeuk of een branderig gevoel ervaren. Er zijn verschillende behandelingen beschikbaar, waaronder steroïde-injecties, cryotherapie, chirurgie, radiotherapie en lasertherapie.
Keloids result from abnormal wound healing in response to skin trauma or inflammation. Keloid development rests on genetic and environmental factors. Higher incidences are seen in darker skinned individuals of African, Asian, and Hispanic descent. Overactive fibroblasts producing high amounts of collagen and growth factors are implicated in the pathogenesis of keloids. As a result, classic histologic findings demonstrate large, abnormal, hyalinized bundles of collagen referred to as keloidal collagen and numerous fibroblasts. Keloids present clinically as firm, rubbery nodules in an area of prior injury to the skin. In contrast to normal or hypertrophic scars, keloidal tissue extends beyond the initial site of trauma. Patients may complain of pain, itching, or burning. Multiple treatment modalities exist although none are uniformly successful. The most common treatments include intralesional or topical steroids, cryotherapy, surgical excision, radiotherapy, and laser therapy.
Keloids result from abnormal wound healing in response to skin trauma or inflammation. Keloid development rests on genetic and environmental factors. Higher incidences are seen in darker skinned individuals of African, Asian, and Hispanic descent. Overactive fibroblasts producing high amounts of collagen and growth factors are implicated in the pathogenesis of keloids. As a result, classic histologic findings demonstrate large, abnormal, hyalinized bundles of collagen referred to as keloidal collagen and numerous fibroblasts. Keloids present clinically as firm, rubbery nodules in an area of prior injury to the skin. In contrast to normal or hypertrophic scars, keloidal tissue extends beyond the initial site of trauma. Patients may complain of pain, itching, or burning. Multiple treatment modalities exist although none are uniformly successful. The most common treatments include intralesional or topical steroids, cryotherapy, surgical excision, radiotherapy, and laser therapy.
Het huidige onderzoek suggereert dat siliconengel of -folie samen met injecties met corticosteroïden de voorkeursbehandeling voor keloïden is. Aanvullende behandelingen zoals intralaesionale 5-fluorouracil (5-FU) , bleomycine of verapamil kunnen ook worden overwogen, hoewel de effectiviteit ervan varieert. Lasertherapie kan, in combinatie met corticosteroïde-injecties of plaatselijke steroïden onder occlusie, de penetratie van medicijnen bevorderen. Voor recalcitrante keloïden is chirurgische verwijdering gevolgd door onmiddellijke bestralingstherapie effectief gebleken. Ten slotte is bewezen dat het gebruik van siliconenfolie en druktherapie de kans op herhaling van keloïden verkleint.
Current literature supports silicone gel or sheeting with corticosteroid injections as first-line therapy for keloids. Adjuvant intralesional 5-fluorouracil (5-FU), bleomycin, or verapamil can be considered, although mixed results have been reported with each. Laser therapy can be used in combination with intralesional corticosteroids or topical steroids with occlusion to improve drug penetration. Excision of keloids with immediate post-excision radiation therapy is an effective option for recalcitrant lesions. Finally, silicone sheeting and pressure therapy have evidence for reducing keloid recurrence.
Current literature supports silicone gel or sheeting with corticosteroid injections as first-line therapy for keloids. Adjuvant intralesional 5-fluorouracil (5-FU), bleomycin, or verapamil can be considered, although mixed results have been reported with each. Laser therapy can be used in combination with intralesional corticosteroids or topical steroids with occlusion to improve drug penetration. Excision of keloids with immediate post-excision radiation therapy is an effective option for recalcitrant lesions. Finally, silicone sheeting and pressure therapy have evidence for reducing keloid recurrence.
Momenteel is er geen one-size-fits-all behandeling die een consistent laag recidiefpercentage voor keloïden garandeert. De groeiende mogelijkheden, zoals het gebruik van lasers naast steroïden of het combineren van 5-fluorouracil met steroïden, blijken echter veelbelovend. Toekomstig onderzoek zou zich kunnen concentreren op hoe goed nieuwe behandelingen, zoals autologe vettransplantatie of op stamcellen gebaseerde therapieën, werken voor de behandeling van keloïden.
There continues to be no gold standard of treatment that provides a consistently low recurrence rate; however the increasing number of available treatments and synergistic combinations of these treatments (i.e., laser-based devices in combination with intralesional steroids, or 5-fluorouracil in combination with steroid therapy) is showing favorable results. Future studies could target the efficacy of novel treatment modalities (i.e., autologous fat grafting or stem cell-based therapies) for keloid management.
There continues to be no gold standard of treatment that provides a consistently low recurrence rate; however the increasing number of available treatments and synergistic combinations of these treatments (i.e., laser-based devices in combination with intralesional steroids, or 5-fluorouracil in combination with steroid therapy) is showing favorable results. Future studies could target the efficacy of novel treatment modalities (i.e., autologous fat grafting or stem cell-based therapies) for keloid management.
Littekens zijn een veelvoorkomend onderdeel van het genezingsproces na huidletsel. Idealiter zouden littekens vlak en dun moeten zijn en bij de huidskleur moeten passen. Veel factoren kunnen leiden tot slechte wondgenezing, zoals infectie, verminderde bloedstroom, ischemie en trauma. Littekens die dik of donkerder zijn dan de omringende huid, of die overmatig krimpen, kunnen aanzienlijke problemen veroorzaken met zowel het fysieke functioneren als de emotionele gezondheid.
Scars are a natural and normal part of healing following an injury to the integumentary system. Ideally, scars should be flat, narrow, and color-matched. Several factors can contribute to poor wound healing. These include but are not limited to infection, poor blood flow, ischemia, and trauma. Proliferative, hyperpigmented, or contracted scars can cause serious problems with both function and emotional well-being.
Scars are a natural and normal part of healing following an injury to the integumentary system. Ideally, scars should be flat, narrow, and color-matched. Several factors can contribute to poor wound healing. These include but are not limited to infection, poor blood flow, ischemia, and trauma. Proliferative, hyperpigmented, or contracted scars can cause serious problems with both function and emotional well-being.
Keloïde littekens worden vaker gezien bij mensen van Afrikaanse, Aziatische of Spaanstalige afkomst. Mensen tussen de 10 en 30 jaar hebben een grotere neiging om een keloïde te ontwikkelen dan ouderen.
Hoewel ze meestal voorkomen op de plaats van een blessure, kan keloïde (keloid) ook spontaan ontstaan. Ze kunnen voorkomen op de plaats van een piercing en zelfs door iets simpels als een puistje of een kras. Ze kunnen optreden als gevolg van ernstige littekens door acne of waterpokken, infectie op de wondlocatie, herhaald trauma aan een gebied, overmatige spanning van de huid tijdens het sluiten van de wond of een vreemd lichaam in een wond.
Keloïde littekens kunnen na de operatie ontstaan. Ze komen vaker voor op sommige plaatsen, zoals de centrale borstkas (van een sternotomie), de rug en schouders (meestal als gevolg van acne) en de oorlellen (van oorpiercings). Ze kunnen ook voorkomen op lichaamspiercings. De meest voorkomende plekken zijn de oorlellen, armen, het bekkengebied en over het sleutelbeen.
Beschikbare behandelingen zijn druktherapie, siliconengelplaten, intra-laesionale triamcinolonacetonide, cryochirurgie, bestraling, lasertherapie, interferon, 5-FU en chirurgische excisie.
○ Behandeling
Hypertrofische littekens kunnen verbeteren met 5 tot 10 intralesionale steroïde-injecties met een interval van 1 maand.
#Triamcinolone intralesional injection
Laserbehandeling kan worden geprobeerd voor erytheem geassocieerd met littekens, maar triamcinilon-injecties kunnen het erytheem ook verbeteren door het litteken plat te maken.
#Dye laser (e.g. V-beam)