Postinflammatory hyperpigmentation
Postinflammatory hyperpigmentation is een huidaandoening die wordt gekenmerkt door een toename van het pigment in de huid na een ontsteking van de huid. Postinflammatory hyperpigmentation kan worden veroorzaakt door langdurige blootstelling aan de zon, ontstekingen of ander huidletsel, inclusief letsel dat verband houdt met acne. Mensen met een donkere huidskleur zijn doorgaans gevoeliger voor hyperpigmentatie bij overmatige blootstelling aan de zon.
☆ Uit de resultaten van de Stiftung Warentest uit Duitsland uit 2022 bleek dat de consumententevredenheid over ModelDerm slechts iets lager was dan over betaalde telegeneeskundeconsulten.
References
Postinflammatory hyperpigmentation (PIH) is een veel voorkomend huidprobleem dat optreedt na huidontsteking of letsel. Het duurt meestal lang en is erger bij mensen met een donkere huidskleur (Fitzpatrick skin types III–VI) . Hoewel het vaak vanzelf beter gaat, kan dit enige tijd duren, waardoor een behandeling vaak langdurig nodig is. Het combineren van verschillende behandelingen werkt het beste.
Postinflammatory hyperpigmentation (PIH) is a common acquired cutaneous disorder occurring after skin inflammation or injury. It is chronic and is more common and severe in darker-skinned individuals (Fitzpatrick skin types III–VI). While the condition typically improves spontaneously, this process can take months to years, necessitating prolonged treatment. Combination therapy is the most effective.
Postinflammatory hyperpigmentation (PIH) is a common acquired cutaneous disorder occurring after skin inflammation or injury. It is chronic and is more common and severe in darker-skinned individuals (Fitzpatrick skin types III–VI). While the condition typically improves spontaneously, this process can take months to years, necessitating prolonged treatment. Combination therapy is the most effective.
Postinflammatory hyperpigmentation is een veelvoorkomend gevolg van huidontsteking. Het heeft de neiging mensen met een donkere huidskleur ernstiger en vaker te treffen. Uit onderzoek blijkt dat problemen als postinflammatory hyperpigmentation tot de belangrijkste redenen behoren waarom mensen met een donkere huidskleur dermatologische zorg zoeken. Vroegtijdige behandeling is cruciaal voor het oplossen van postinflammatory hyperpigmentation en begint meestal met het beheersen van de initiële ontstekingsaandoening. De eerste behandelingslijn omvat doorgaans het gebruik van plaatselijke middelen die de huid lichter maken, samen met zonnebrandcrème ter bescherming. Deze middelen, zoals hydroquinone, azelaic acid, kojic acid, arbutin, licorice extracts , kunnen overmatige pigmentatie effectief verminderen. Bovendien worden retinoids, mequinol, ascorbic acid, niacinamide, N-acetyl glucosamine, soy ook gebruikt als depigmenterende middelen, waarbij nieuwe behandelingen opkomen. Hoewel plaatselijke behandelingen meestal effectief zijn bij oppervlakkige hyperpigmentatie, kunnen procedures (laser, chemical peel) noodzakelijk zijn voor hardnekkige gevallen. Het is belangrijk om voorzichtig te zijn bij deze behandelingen om irritatie en verergering van postinflammatory hyperpigmentation te voorkomen.
Postinflammatory hyperpigmentation is a common sequelae of inflammatory dermatoses that tends to affect darker skinned patients with greater frequency and severity. Epidemiological studies show that dyschromias, including postinflammatory hyperpigmentation, are among the most common reasons darker racial/ethnic groups seek the care of a dermatologist. The treatment of postinflammatory hyperpigmentation should be started early to help hasten its resolution and begins with management of the initial inflammatory condition. First-line therapy typically consists of topical depigmenting agents in addition to photoprotection including a sunscreen. Topical tyrosinase inhibitors, such as hydroquinone, azelaic acid, kojic acid, arbutin, and certain licorice extracts, can effectively lighten areas of hypermelanosis. Other depigmenting agents include retinoids, mequinol, ascorbic acid, niacinamide, N-acetyl glucosamine, and soy with a number of emerging therapies on the horizon. Topical therapy is typically effective for epidermal postinflammatory hyperpigmentation; however, certain procedures, such as chemical peeling and laser therapy, may help treat recalcitrant hyperpigmentation. It is also important to use caution with all of the above treatments to prevent irritation and worsening of postinflammatory hyperpigmentation.
Postinflammatory hyperpigmentation is a common sequelae of inflammatory dermatoses that tends to affect darker skinned patients with greater frequency and severity. Epidemiological studies show that dyschromias, including postinflammatory hyperpigmentation, are among the most common reasons darker racial/ethnic groups seek the care of a dermatologist. The treatment of postinflammatory hyperpigmentation should be started early to help hasten its resolution and begins with management of the initial inflammatory condition. First-line therapy typically consists of topical depigmenting agents in addition to photoprotection including a sunscreen. Topical tyrosinase inhibitors, such as hydroquinone, azelaic acid, kojic acid, arbutin, and certain licorice extracts, can effectively lighten areas of hypermelanosis. Other depigmenting agents include retinoids, mequinol, ascorbic acid, niacinamide, N-acetyl glucosamine, and soy with a number of emerging therapies on the horizon. Topical therapy is typically effective for epidermal postinflammatory hyperpigmentation; however, certain procedures, such as chemical peeling and laser therapy, may help treat recalcitrant hyperpigmentation. It is also important to use caution with all of the above treatments to prevent irritation and worsening of postinflammatory hyperpigmentation.
