Meer informatie ― Nederlands

Urticarial vasculitis is een zeldzame aandoening die wordt gekenmerkt door langdurige of terugkerende episoden van netelroos. Hoewel de huidsymptomen op chronische netelroos kunnen lijken, zijn ze uniek omdat de netelroos minstens 24 uur aanhoudt en na het vervagen donkere vlekken kan veroorzaken. Hoewel de oorzaak vaak onbekend is, kan het soms worden veroorzaakt door bepaalde medicijnen, infecties, auto-immuunziekten, bloedaandoeningen of kanker. Sommige onderzoeken hebben het zelfs in verband gebracht met de COVID-19- en de H1N1-griep. Het kan ook andere delen van het lichaam aantasten, zoals spieren, nieren, longen, maag en ogen. Hoewel een bepaald type weefselonderzoek de diagnose kan bevestigen, is dit niet altijd nodig. De behandeling begint meestal met antibiotica, dapson, colchicine of hydroxychloroquine voor mildere gevallen. Voor ernstigere gevallen kunnen medicijnen nodig zijn die het immuunsysteem onderdrukken, zoals methotrexaat of corticosteroïden. Onlangs zijn biologische therapieën (rituximab, omalizumab, interleukin-1 inhibitors) veelbelovend gebleken voor moeilijke gevallen.
Urticarial vasculitis is a rare clinicopathologic entity that is characterized by chronic or recurrent episodes of urticarial lesions. Skin findings of this disease can be difficult to distinguish visually from those of chronic idiopathic urticaria but are unique in that individual lesions persist for ≥24 hours and can leave behind dusky hyperpigmentation. This disease is most often idiopathic but has been linked to certain drugs, infections, autoimmune connective disease, myelodysplastic disorders, and malignancies. More recently, some authors have reported associations between urticarial vasculitis and COVID-19, as well as influenza A/H1N1 infection. Urticarial vasculitis can extend systemically as well, most often affecting the musculoskeletal, renal, pulmonary, gastrointestinal, and ocular systems. Features of leukocytoclastic vasculitis seen on histopathologic examination are diagnostic of this disease, but not always seen. In practice, antibiotics, dapsone, colchicine, and hydroxychloroquine are popular first-line therapies, especially for mild cutaneous disease. In more severe cases, immunosuppressives, including methotrexate, mycophenolate mofetil, azathioprine, and cyclosporine, as well as corticosteroids, may be necessary for control. More recently, select biologic therapies, including rituximab, omalizumab, and interleukin-1 inhibitors have shown promise for the treatment of recalcitrant or refractory cases.

Een 35-jarige man kwam binnen met een geschiedenis van 15 dagen van felrode, pijnlijke huiduitslag op beide dijen en benen, samen met gewrichtspijn. Hij had een week lang een urineweginfectie voordat de uitslag verscheen. Zijn huid vertoonde verschillende gevoelige, ringvormige, gedeeltelijk wegdrukbare, rode plekken aan beide zijden van zijn dijen en benen. Hij kreeg een week lang oraal prednisolon (40 mg/dag) samen met een niet-slaperig antihistaminicum (fexofenadine) . Binnen een week verdwenen alle huiduitslag volledig. Er waren geen huiduitslag meer tijdens de volgende 6 maanden van regelmatige controles.
A 35-year-old man came in with a 15-day history of bright red, painful rashes on both thighs and legs, along with joint pain. He had a urinary tract infection for a week before the rash appeared. His skin showed several tender, ring-shaped, partially blanchable, red plaques on both sides of his thighs and legs. He was given oral prednisolone (40mg/day) for a week along with a non-drowsy antihistamine (fexofenadine). Within a week, all the rashes disappeared completely. There were no more rashes during the next 6 months of regular check-ups.