Więcej informacji ― Polskie

Impetigo , najczęstsza bakteryjna infekcja skóry u dzieci w wieku od dwóch do pięciu lat, występuje w dwóch głównych typach: niepęcherzowa (70% przypadków) i pęcherzowa (30% przypadków) . Liszajec niepęcherzowy jest zwykle powodowany przez Staphylococcus aureus lub Streptococcus pyogenes. Rozpoznaje się go po skórkach w kolorze miodu na twarzy i kończynach i atakuje głównie skórę lub może powodować ukąszenia owadów, egzemę lub zmiany opryszczkowe. Liszajec pęcherzowy, wywoływany wyłącznie przez S. Aureus, prowadzi do dużych, wiotkich pęcherzy i często atakuje obszary, w których skóra ociera się o siebie. Obydwa typy zwykle ustępują w ciągu dwóch do trzech tygodni bez pozostawienia blizn, a powikłania są rzadkie, a najcięższe jest poststreptokokowe kłębuszkowe zapalenie nerek. Leczenie obejmuje miejscowe stosowanie antybiotyków (mupirocin, retapamulin, and fusidic acid) . Doustne antybiotyki mogą być konieczne w przypadku liszajec z dużymi pęcherzami lub gdy leczenie miejscowe nie jest możliwe. Chociaż można zastosować kilka doustnych antybiotyków (amoxicillin/clavulanate, dicloxacillin, cephalexin, clindamycin, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole, and macrolides) , penicylina nie jest skuteczna. Miejscowe środki dezynfekcyjne nie są tak dobre jak antybiotyki i należy ich unikać. Fusidic acid, mupirocin, and retapamulin są skuteczne przeciwko wrażliwym na metycylinę infekcjom S. Aureus i paciorkowcom. Clindamycin jest przydatny w przypadku podejrzeń methicillin-resistant S. Aureus infekcji. Trimethoprim/sulfamethoxazole działa przeciwko opornym na metycylinę S. Aureus, ale nie wystarcza do zakażenia paciorkowcami.
Impetigo, the most common bacterial skin infection in children aged two to five, comes in two main types: nonbullous (70% of cases) and bullous (30% of cases). Nonbullous impetigo is typically caused by Staphylococcus aureus or Streptococcus pyogenes. It's recognized by honey-colored crusts on the face and limbs and mainly targets the skin or can infect insect bites, eczema, or herpetic lesions. Bullous impetigo, caused solely by S. aureus, leads to large, flaccid bullae and often affects areas where skin rubs together. Both types usually clear up within two to three weeks without scarring, and complications are rare, with poststreptococcal glomerulonephritis being the most severe. Treatment involves topical antibiotics (mupirocin, retapamulin, fusidic acid). Oral antibiotics might be necessary for impetigo with large bullae or when topical treatment isn't feasible. While several oral antibiotics (amoxicillin/clavulanate, dicloxacillin, cephalexin, clindamycin, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole, macrolides) are options, penicillin isn't effective. Topical disinfectants aren't as good as antibiotics and should be avoided. Fusidic acid, mupirocin, retapamulin are effective against methicillin-susceptible S. aureus and streptococcal infections. Clindamycin is useful for suspected methicillin-resistant S. aureus infections. Trimethoprim/sulfamethoxazole works against methicillin-resistant S. aureus, but isn't enough for streptococcal infection.

Impetigo to powszechna infekcja skóry wywołana przez określone bakterie, która łatwo rozprzestrzenia się poprzez kontakt. Zwykle pojawia się jako czerwone plamy pokryte żółtawą skórką i może powodować swędzenie lub ból. Zakażenie to występuje najczęściej u dzieci mieszkających w ciepłych i wilgotnych obszarach. Może wyglądać jak pęcherze lub bez nich. Chociaż często wpływa na twarz, może wystąpić w dowolnym miejscu, w którym występuje przerwa w skórze. Diagnoza opiera się głównie na objawach i ich wyglądzie. Leczenie zwykle obejmuje antybiotyki, zarówno miejscowe, jak i doustne, wraz z leczeniem objawów.
Impetigo is a common infection of the superficial layers of the epidermis that is highly contagious and most commonly caused by gram-positive bacteria. It most commonly presents as erythematous plaques with a yellow crust and may be itchy or painful. The lesions are highly contagious and spread easily. Impetigo is a disease of children who reside in hot humid climates. The infection may be bullous or nonbullous. The infection typically affects the face but can also occur in any other part of the body that has an abrasion, laceration, insect bite or other trauma. Diagnosis is typically based on the symptoms and clinical manifestations alone. Treatment involves topical and oral antibiotics and symptomatic care.