Keloid - Blizna Przerostowa
☆ W wynikach badania Stiftung Warentest 2022 z Niemiec poziom zadowolenia konsumentów z ModelDerm był tylko nieznacznie niższy niż w przypadku płatnych konsultacji telemedycznych.
Keloid pooperacyjny na nadgarstku leczony doogniskowym zastrzykiem triamcynolonu. Obszarem poddawanym zabiegowi jest zapadnięty rumień po lewej stronie.
Keloidy liniowe. Kiedy występują w górnej przedniej części tułowia, często mają kształt liniowy.
Keloid uszny tylny
Keloidy na podeszwach stóp mogą powodować dyskomfort podczas chodzenia. Do zmiany chorobowej zastrzyki steroidowe wykonuje się zwykle kilka razy.
Keloidy są powszechnie obserwowane na ramionach.
Typowy objaw keloidów klatki piersiowej.
References
Keloidy powstają w wyniku nietypowego gojenia się po uszkodzeniu skóry lub zapaleniu. Czynniki genetyczne i środowiskowe przyczyniają się do ich rozwoju, przy czym odsetek ten jest wyższy u osób o ciemniejszej karnacji pochodzenia afrykańskiego, azjatyckiego i latynoskiego. Keloidy powstają, gdy fibroblasty stają się nadaktywne, wytwarzając nadmierną ilość kolagenu i czynników wzrostu. Prowadzi to do powstawania dużych, nieprawidłowych wiązek kolagenu, zwanych kolagenem keloidowym, wraz ze wzrostem liczby fibroblastów. Klinicznie bliznowce pojawiają się jako twarde, gumowate guzki w obszarach wcześniej uszkodzonych. W przeciwieństwie do normalnych blizn, keloidy wykraczają poza pierwotne miejsce urazu. Pacjenci mogą odczuwać ból, swędzenie lub pieczenie. Dostępne są różne metody leczenia, w tym zastrzyki steroidowe, krioterapia, chirurgia, radioterapia i laseroterapia.
Keloids result from abnormal wound healing in response to skin trauma or inflammation. Keloid development rests on genetic and environmental factors. Higher incidences are seen in darker skinned individuals of African, Asian, and Hispanic descent. Overactive fibroblasts producing high amounts of collagen and growth factors are implicated in the pathogenesis of keloids. As a result, classic histologic findings demonstrate large, abnormal, hyalinized bundles of collagen referred to as keloidal collagen and numerous fibroblasts. Keloids present clinically as firm, rubbery nodules in an area of prior injury to the skin. In contrast to normal or hypertrophic scars, keloidal tissue extends beyond the initial site of trauma. Patients may complain of pain, itching, or burning. Multiple treatment modalities exist although none are uniformly successful. The most common treatments include intralesional or topical steroids, cryotherapy, surgical excision, radiotherapy, and laser therapy.
Keloids result from abnormal wound healing in response to skin trauma or inflammation. Keloid development rests on genetic and environmental factors. Higher incidences are seen in darker skinned individuals of African, Asian, and Hispanic descent. Overactive fibroblasts producing high amounts of collagen and growth factors are implicated in the pathogenesis of keloids. As a result, classic histologic findings demonstrate large, abnormal, hyalinized bundles of collagen referred to as keloidal collagen and numerous fibroblasts. Keloids present clinically as firm, rubbery nodules in an area of prior injury to the skin. In contrast to normal or hypertrophic scars, keloidal tissue extends beyond the initial site of trauma. Patients may complain of pain, itching, or burning. Multiple treatment modalities exist although none are uniformly successful. The most common treatments include intralesional or topical steroids, cryotherapy, surgical excision, radiotherapy, and laser therapy.
Obecne badania sugerują, że preferowanym początkowym sposobem leczenia bliznowców jest żel silikonowy lub płatki wraz z zastrzykami z kortykosteroidów. Można również rozważyć dodatkowe leczenie, takie jak podawanie do zmiany chorobowej 5-fluorouracylu (5-FU) , bleomycyny lub werapamilu, chociaż ich skuteczność jest różna. Terapia laserowa w połączeniu z zastrzykami kortykosteroidów lub miejscowymi steroidami pod okluzją może zwiększyć penetrację leków. W przypadku opornych keloidów skuteczne okazało się chirurgiczne usunięcie, a następnie natychmiastowa radioterapia. Wreszcie, udowodniono, że stosowanie folii silikonowej i terapii uciskowej zmniejsza prawdopodobieństwo nawrotu keloidów.
Current literature supports silicone gel or sheeting with corticosteroid injections as first-line therapy for keloids. Adjuvant intralesional 5-fluorouracil (5-FU), bleomycin, or verapamil can be considered, although mixed results have been reported with each. Laser therapy can be used in combination with intralesional corticosteroids or topical steroids with occlusion to improve drug penetration. Excision of keloids with immediate post-excision radiation therapy is an effective option for recalcitrant lesions. Finally, silicone sheeting and pressure therapy have evidence for reducing keloid recurrence.
Current literature supports silicone gel or sheeting with corticosteroid injections as first-line therapy for keloids. Adjuvant intralesional 5-fluorouracil (5-FU), bleomycin, or verapamil can be considered, although mixed results have been reported with each. Laser therapy can be used in combination with intralesional corticosteroids or topical steroids with occlusion to improve drug penetration. Excision of keloids with immediate post-excision radiation therapy is an effective option for recalcitrant lesions. Finally, silicone sheeting and pressure therapy have evidence for reducing keloid recurrence.
Obecnie nie ma uniwersalnego sposobu leczenia, który gwarantowałby stale niski odsetek nawrotów keloidów. Jednak rosnące możliwości, takie jak stosowanie laserów razem ze sterydami lub łączenie 5-fluorouracylu ze sterydami, okazują się obiecujące. Przyszłe badania mogłyby skoncentrować się na skuteczności nowych metod leczenia, takich jak autologiczny przeszczep tłuszczu lub terapie oparte na komórkach macierzystych, w leczeniu bliznowców.
There continues to be no gold standard of treatment that provides a consistently low recurrence rate; however the increasing number of available treatments and synergistic combinations of these treatments (i.e., laser-based devices in combination with intralesional steroids, or 5-fluorouracil in combination with steroid therapy) is showing favorable results. Future studies could target the efficacy of novel treatment modalities (i.e., autologous fat grafting or stem cell-based therapies) for keloid management.
There continues to be no gold standard of treatment that provides a consistently low recurrence rate; however the increasing number of available treatments and synergistic combinations of these treatments (i.e., laser-based devices in combination with intralesional steroids, or 5-fluorouracil in combination with steroid therapy) is showing favorable results. Future studies could target the efficacy of novel treatment modalities (i.e., autologous fat grafting or stem cell-based therapies) for keloid management.
Blizny są częstym elementem procesu gojenia po urazach skóry. Idealnie, blizny powinny być płaskie, cienkie i dopasowane do koloru skóry. Wiele czynników może prowadzić do złego gojenia się ran, takich jak infekcja, zmniejszony przepływ krwi, niedokrwienie i uraz. Blizny, które są grube, ciemniejsze niż otaczająca skóra lub nadmiernie się kurczą, mogą powodować poważne problemy zarówno z funkcjonowaniem fizycznym, jak i zdrowiem emocjonalnym.
Scars are a natural and normal part of healing following an injury to the integumentary system. Ideally, scars should be flat, narrow, and color-matched. Several factors can contribute to poor wound healing. These include but are not limited to infection, poor blood flow, ischemia, and trauma. Proliferative, hyperpigmented, or contracted scars can cause serious problems with both function and emotional well-being.
Scars are a natural and normal part of healing following an injury to the integumentary system. Ideally, scars should be flat, narrow, and color-matched. Several factors can contribute to poor wound healing. These include but are not limited to infection, poor blood flow, ischemia, and trauma. Proliferative, hyperpigmented, or contracted scars can cause serious problems with both function and emotional well-being.
Blizny keloidowe częściej występują u osób pochodzenia afrykańskiego, azjatyckiego lub latynoskiego. Osoby w wieku od 10 do 30 lat mają większą skłonność do rozwoju keloidu niż osoby starsze.
Chociaż zwykle pojawiają się w miejscu urazu, blizna przerostowa (keloid) mogą również powstać samoistnie. Mogą wystąpić w miejscu przekłucia, a nawet z czegoś tak prostego, jak pryszcz lub zadrapanie. Mogą wystąpić w wyniku silnych blizn po trądziku lub ospie wietrznej, infekcji w miejscu rany, powtarzających się urazów okolicy, nadmiernego napięcia skóry podczas zamykania rany lub ciała obcego w ranie.
Po operacji mogą powstać blizny keloidowe. Występują częściej w niektórych miejscach, takich jak centralna klatka piersiowa (w wyniku sternotomii), plecy i ramiona (zwykle w wyniku trądziku) oraz płatki uszu (w wyniku przekłucia uszu). Mogą również występować na piercingach ciała. Najczęstszymi plamami są płatki uszu, ramiona, okolice miednicy i obojczyk.
Dostępne metody leczenia to terapia uciskowa, okłady żelem silikonowym, wewnątrzzmianowy acetonid triamcynolonu, kriochirurgia, radioterapia, laseroterapia, interferon, 5-FU i wycięcie chirurgiczne.
○ Leczenie
Blizny przerostowe można złagodzić po podaniu od 5 do 10 doogniskowych wstrzyknięć steroidów w odstępie 1 miesiąca.
#Triamcinolone intralesional injection
W przypadku rumienia związanego z bliznami można zastosować leczenie laserowe, ale zastrzyki z triamcynilonu mogą również złagodzić rumień poprzez spłaszczenie blizny.
#Dye laser (e.g. V-beam)