Impetigohttps://tr.wikipedia.org/wiki/İmpetigo
Impetigo yüzeysel cildi etkileyen bakteriyel bir enfeksiyondur. En sık görülen sunum yüzde, kollarda veya bacaklarda sarımsı kabuklardır. Lezyonlar ağrılı veya kaşıntılı olabilir ancak ateş nadirdir.

Impetigo tipik olarak Staphylococcus aureus veya Streptococcus pyogenes'e bağlıdır. Temas halinde insanların etrafına veya arasına yayılabilir. Çocuklarda ise kardeşlerine bulaşmaktadır.

Tedavi tipik olarak mupirosin veya fusidik asit gibi antibiyotik kremlerle yapılır. Geniş alanların etkilenmesi durumunda sefaleksin gibi ağızdan antibiyotikler kullanılabilir.

Impetigo 2010 yılında yaklaşık 140 milyon insanı (dünya nüfusunun %2'si) etkilemiştir. Her yaşta ortaya çıkabilir, ancak en sık küçük çocuklarda görülür. Komplikasyonlar selülit veya poststreptokokal glomerülonefriti içerebilir.

Tedavi ― OTC İlaçlar
*İmpetigo bulaşıcı bir hastalık olduğundan steroidli merhemler kullanılmamalıdır. İmpetigo lezyonlarını egzamadan ayırt etmekte zorluk yaşıyorsanız, lütfen steroid merhemleri kullanmadan OTC antihistaminikler alın.
#OTC antihistamine

* Lütfen lezyona OTC antibiyotik merhem sürün.
#Bacitracin
#Polysporin
☆ Almanya'daki 2022 Stiftung Warentest sonuçlarında ModelDerm'den tüketici memnuniyeti, ücretli teletıp danışmanlıklarından yalnızca biraz daha düşüktü.
  • Çenede bir impetigo vakası. Küçük bir çocukta herhangi bir yaralanma öyküsü yoksa ancak yara benzeri lezyonlar yayılıyorsa impetigodan şüphelenilmelidir.
  • Atopik dermatitli hastalarda ikincil bir enfeksiyon olduğu varsayılmaktadır.
  • Atopik dermatitten farklı olarak impetigo antibiyotik tedavisi gerektirir ve steroid kullanımıyla daha da kötüleşebilir.
  • Resim bullous impetigo kabarcıklarının patlamasından sonraki görünümü göstermektedir.
  • Yanlışlıkla atopik dermatit tanısı konabilir.
  • Bullous impetigo ― İnce, kırılgan kabarcıkların eşlik etmesi durumunda bullous impetigo tanısı konur.
References Impetigo: Diagnosis and Treatment 25250996
Impetigo , iki ila beş yaş arası çocuklarda en sık görülen bakteriyel cilt enfeksiyonu iki ana türe ayrılır: büllöz olmayan (vakaların %70'i) ve büllöz (vakaların %30'u) . Büllöz olmayan impetigoya genellikle Staphylococcus aureus veya Streptococcus pyogenes neden olur. Yüz ve uzuvlardaki bal rengi kabuklarla tanınır ve esas olarak cildi hedef alır veya böcek ısırıklarını, egzamayı veya herpetik lezyonları enfekte edebilir. Yalnızca S. Aureus'un neden olduğu büllöz impetigo, büyük, sarkık büllere yol açar ve sıklıkla derinin birbirine sürtündüğü bölgeleri etkiler. Her iki tip de genellikle iki ila üç hafta içinde yara izi bırakmadan iyileşir ve komplikasyonlar nadirdir; poststreptokokal glomerülonefrit en şiddetlisidir. Tedavi topikal antibiyotikleri içerir (mupirocin, retapamulin, and fusidic acid) . Büyük büllü impetigo için veya topikal tedavinin mümkün olmadığı durumlarda oral antibiyotikler gerekli olabilir. Çeşitli oral antibiyotikler (amoxicillin/clavulanate, dicloxacillin, cephalexin, clindamycin, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole, and macrolides) seçenek olsa da penisilin etkili değildir. Topikal dezenfektanlar antibiyotikler kadar iyi değildir ve bunlardan kaçınılmalıdır. Fusidic acid, mupirocin, and retapamulin metisiline duyarlı S. Aureus ve streptokok enfeksiyonlarına karşı etkilidir. Clindamycin şüpheli methicillin-resistant S. Aureus enfeksiyonlar için faydalıdır. Trimethoprim/sulfamethoxazole metisiline dirençli S. Aureus'a karşı etkilidir, ancak streptokok enfeksiyonu için yeterli değildir.
Impetigo, the most common bacterial skin infection in children aged two to five, comes in two main types: nonbullous (70% of cases) and bullous (30% of cases). Nonbullous impetigo is typically caused by Staphylococcus aureus or Streptococcus pyogenes. It's recognized by honey-colored crusts on the face and limbs and mainly targets the skin or can infect insect bites, eczema, or herpetic lesions. Bullous impetigo, caused solely by S. aureus, leads to large, flaccid bullae and often affects areas where skin rubs together. Both types usually clear up within two to three weeks without scarring, and complications are rare, with poststreptococcal glomerulonephritis being the most severe. Treatment involves topical antibiotics (mupirocin, retapamulin, fusidic acid). Oral antibiotics might be necessary for impetigo with large bullae or when topical treatment isn't feasible. While several oral antibiotics (amoxicillin/clavulanate, dicloxacillin, cephalexin, clindamycin, doxycycline, minocycline, trimethoprim/sulfamethoxazole, macrolides) are options, penicillin isn't effective. Topical disinfectants aren't as good as antibiotics and should be avoided. Fusidic acid, mupirocin, retapamulin are effective against methicillin-susceptible S. aureus and streptococcal infections. Clindamycin is useful for suspected methicillin-resistant S. aureus infections. Trimethoprim/sulfamethoxazole works against methicillin-resistant S. aureus, but isn't enough for streptococcal infection.
 Impetigo 28613693 
NIH
Impetigo belirli bakterilerin neden olduğu, temas yoluyla kolayca yayılan yaygın bir cilt enfeksiyonudur. Genellikle sarımsı bir kabukla kaplı kırmızı lekeler halinde ortaya çıkar ve kaşıntıya veya ağrıya neden olabilir. Bu enfeksiyon en çok sıcak ve nemli bölgelerde yaşayan çocuklarda görülür. Kabarcıklar halinde veya onlarsız görünebilir. Çoğunlukla yüzü etkilese de ciltte çatlak olan her yerde ortaya çıkabilir. Teşhis esas olarak semptomlara ve nasıl göründüğüne dayanır. Tedavi genellikle semptom yönetiminin yanı sıra hem topikal hem de oral antibiyotikleri içerir.
Impetigo is a common infection of the superficial layers of the epidermis that is highly contagious and most commonly caused by gram-positive bacteria. It most commonly presents as erythematous plaques with a yellow crust and may be itchy or painful. The lesions are highly contagious and spread easily. Impetigo is a disease of children who reside in hot humid climates. The infection may be bullous or nonbullous. The infection typically affects the face but can also occur in any other part of the body that has an abrasion, laceration, insect bite or other trauma. Diagnosis is typically based on the symptoms and clinical manifestations alone. Treatment involves topical and oral antibiotics and symptomatic care.