تېخىمۇ كۆپ ئۇچۇرلار ― Uyghur

ۋىتىلىگو كۆپ ئۇچرايدىغان تېرە قالايمىقانچىلىقى بولۇپ ، مېلانوسىت (melanocyte) يوقىلىشى سەۋەبىدىن ئاق تېرىنىڭ داغلىنىشىنى كەلتۈرۈپ چىقىرىدۇ. يېقىنقى تەتقىقاتلار بۇنىڭ ئۆزلۈكىدىن ئىممۇنىتېت كېسىلى ئىكەنلىكىنى كۆرسىتىپ بەردى. گەرچە ئۇ دائىم ھۆسن تۈزەش مەسىلىسى دەپ قارالسىمۇ ، ئەمما روھىي ساغلاملىق ۋە كۈندىلىك تۇرمۇشقا چوڭقۇر تەسىر كۆرسىتىدۇ. 2011-يىلى ، مۇتەخەسسىسلەر segmental vitiligo دەپ ئاتىلىدىغان تىپنى باشقىلاردىن ئايرىپ چىقتى.
Vitiligo is a common skin disorder that causes patches of white skin due to the loss of melanocytes. Recent research shows it's an autoimmune disease. While it's often seen as a cosmetic issue, it can deeply affect mental well-being and daily life. In 2011, experts classified a type called segmental vitiligo separately from others.

ئاكتىپ ۋىتالىگو بىمارلىرىنىڭ بىر قانچە داۋالاش ئۇسۇلى بار ، مەسىلەن سىستېمىلىق گلۇكوكورتىكوئىد (systemic glucocorticoids) ، فوتوتېراپىيە (phototherapy) ۋە سىستېمىلىق ئىممۇنىسۇپرىسور (systemic immunosuppressants) دورىسى. تۇراقلىق ۋىتالىگو بىمارلىرى توپىك كورتىكوستېرۆئىد (topical corticosteroids) ، توپىك كالسىنىۇرىن ئىنھىبىتى (topical calcineurin inhibitor) ، فوتوتېراپىيە (phototherapy) ۋە كۆچۈرۈش ئوپېراتسىيىسى (transplantation procedures) دىن قۇتۇلۇشى مۇمكىن. يېقىنقى مەزگىلدىكى ۋىتالىگونىڭ ئاساسىي جەريانلىرىنى چۈشىنىشتىكى ئىلگىرلەشلەر نىشانلىق داۋالاشنىڭ تەرەققىياتىغا سەۋەب بولدى. نۆۋەتتە ، JAK ئىنھىبىتى (JAK inhibitor) ئەڭ ئۈمىدۋار بولۇپ ، باشقا ئىممۇنىسۇپرىسور دورىسى بىلەن كۆپ ئۇچرايدىغان يوشۇرۇن يۇقۇملىنىش ۋە سىستېمىلىق ئەگەشمە كېسەللىكلەرنى قوزغىتىش خەۋىپىگە قارىماي ، ياخشى بەرداشلىق بېرىش ئىقتىدارى ۋە ئىقتىدار نەتىجىسى بىلەن تەمىنلەيدۇ. ئېلىپ بېرىلىۋاتقان تەتقىقاتلار ۋىتالىگونىڭ تەرەققىياتىغا قاتناشقان مۇھىم سىتوكېنلارنى بايقاشنى مەقسەت قىلىدۇ (IFN-γ, CXCL10, CXCR3, HSP70i, IL-15, IL-17/23, TNF). بۇ سىتوكېنلارنى توسۇش ھايۋانات مودېللىرى ۋە بەزى بىمارلاردا ۋەدىلەرنى كۆرسەتتى. بۇنىڭدىن باشقا ، miRNA-based therapeutics ۋە adoptive Treg cell therapy ھەققىدە تەكشۈرۈشلەر ئېلىپ بېرىلماقتا.
Current models of treatment for vitiligo are often nonspecific and general. Various therapy options are available for active vitiligo patients, including systemic glucocorticoids, phototherapy, and systemic immunosuppressants. While stable vitiligo patients may benefit from topical corticosteroids, topical calcineurin inhibitors, phototherapy, as well as transplantation procedures. Recently, a better understanding of the pathophysiological processes of vitiligo led to the advent of novel targeted therapies. To date, JAK inhibitors are the only category that has been proved to have a good tolerability profile and functional outcomes in vitiligo treatment, even though the risk of activation of latent infection and systemic side effects still existed, like other immunosuppressive agents. Research is in progress to investigate the important cytokines involved in the pathogenesis of vitiligo, including IFN-γ, CXCL10, CXCR3, HSP70i, IL-15, IL-17/23, and TNF, the blockade of which has undergone preliminary attempts in animal models and some patients. In addition, studies on miRNA-based therapeutics as well as adoptive Treg cell therapy are still primary, and more studies are necessary.